"Gwieździsta noc" Van Gogh

Różnica daje po oczach
Pierwszy jest jakoś z 2010, a drugi skończyłem niedawno.

znaczy...nieskończyłem

W niebowzięcie

Chłopiec bez wyrazu

stał w ciemnym kącie

cicho pomrukując

magiczne zaklęcie

i rozglądał się poszukując

to było pasjonujące zajęcie

stał tak i stał

iskry leciały

a twarz jego bez wyrazu

w cieniu się schowała

rozbrzmiały dzwony

rozbrzmiała muzyka

ramiona do nieba wzniósł

i zmiotło dach

i zmiotło stoły

karczma się zatrzęsła

-to tornado!

-nie, to ufo!

Krzyczą ludzie doszukując się na niebie

przyczyn, które zerwały im

ten dach nad głową.

Ale chłopiec bez wyrazu

wiedział dobrze

w świetle stanął

i zawołał

-ludzie, ludzie. niebo woła!

i uśmiechnął się szaleńczo, kręgosłup odchylając

i niebiosa się skłoniły

do tego chłopca

co skoczył w nie jak w wodę

i już go nie było

został tylko

cichy posmak

twarzy bez wyrazu

chooroobamojatomojeja

zawsze chcieli żebyśmy byli zdrowi i szczęśliwi.
Ale jestem chory i nieszczęśliwy.
przestałem sobie wmawiać, że jest inaczej. cierpię, wszystko mnie piecze i swędzi, wszystko mnie denerwuje
minął okres kiedy uważałem, że wszystko sobie wmawiam. to nie jest takie proste jakbym chciał. to o wiele trudniejsze.
często krzyczę, ścinam włosy, wykrzywiam się, płaczę. czasem niespodziewanie i nie mogę przestać.
czasem wymiotuje,
a czasem zaciskam dłonie na gardle i się dusze.
czasem pale i czasem pije. rzadziej czy częściej to nie ma znaczenia.
to się zaczęło wcześniej.
ja po prostu choruje.
chce chorować
nie chce
niechceniechceniechceniechceniechce
chce chorować
dlatego wciąż choruje, chce by zwrócili na mnie uwagę, dlatego pokazuje popękane dłonie i jednocześnie zakrywam je rękawiczkami. nie chce by na mnie patrzyli gdy jest mi źle
dlatego ukrywam i dlatego nie ukrywam kaszlu
nie wiem czego chce, nie wiem czy chce być zdrowym i nie wiem czy chce chorować.
nie wiem


i teraz kiedy to zauważyliście, kiedy wiecie, zaczynacie się denerwować
nie ścierpicie tego
nienawidzicie
całego mnie.

proana

Zawsze mnie rozwalały anorektyczki. Szczególnie te z PROANA, pieprzone motylki, które na swoich emo-pro-anorectic-tumblyrach wklejały obrazki z wychudzonymi babami na które wklejany był tekst " walcz o to", a zaraz obok zdjęcie wagi gdzie zamiast masy ciałą pisze "jesteś piękna"
NO O UJ TU CHODZI NIE OGARNIAM.
Albo będziesz super dopiero gdy będziesz wyglądac jak szprycha od roweru. Albo zawsze jestes piękna i nie musisz sie odchudzac jak pojebana. No kurdewa.

I'm wonna live in my imagine palace.

Żyć w moim wymyślonym pałacu. Pląsać między trzeszczącymi belkami podłogowymi. Uważając by jakiegoś dźwięku nie przegapić. Wyglądać przez okno na przerażający las spowity mgłą i wychodzić, kiedy słońce świta srebrzystą łuną wśród nierozkwitniętych pąków kwiatów polnych i czerwieni maków. Bose stopy zbierałyby żywice z traw, a ramiona obmywałaby mgła. Gałęzie czesały włosy, a zapach sosen odświeżałby dusze. Potem, z poranionymi stopami i trzęsącymi ramionami z herbatą na stole, czas by uciekał wraz ze słońca zachodem.